Του Γιώργου Κ. Καββαδία*
Τα αλλεπάλληλα Μνημόνια συρρικνώνουν τη δημόσια εκπαίδευση διαμορφώνοντας συνθήκες των πρώτων μεταπολεμικών δεκαετιών, ναρκοθετώντας, έτσι, το δικαίωμα στη μόρφωση της νέας γενιάς. Η πτώχευση των προϋπολογισμών των σχολείων έχει ως αποτέλεσμα να μην καλύπτονται οι στοιχειώδεις λειτουργικές τους ανάγκες και να εξαρτώνται από την «φιλανθρωπία» των ισχυρών του χρήματος. Οι γονείς καλούνται να συμβάλλουν οικονομικά στην αγορά καθημερινών ειδών πρώτης ανάγκης για τη λειτουργία των σχολείων την ώρα που το φαινόμενο του υποσιτισμού παίρνει εκρηκτικές διστάσεις και οι λιποθυμίες μαθητών στις σχολικές αίθουσες διαστάσεις επιδημίας.
Ήδη από τις αρχές της σχολικής χρονιάς ήταν γνωστά τα χιλιάδες κενά σε εκπαιδευτικούς εξαιτίας των ελάχιστων διορισμών. Μέσα Δεκεμβρίου και η ηγεσία του Υ.ΠΑΙ.Θ.Π.Α. ανακοινώνει ότι «πιστώσεις τέλος!» για αναπληρωτές, καλώντας τους Διευθυντές Διευθύνσεων να πάρουν «μέτρα για τη συγκράτηση των κενών». Αυτό έχει οδηγήσει σε αντιπαιδαγωγικές και παράνομες μεθοδεύσεις για καταργήσεις και συμπτύξεις δεκάδων τμημάτων και στοίβαγμα των μαθητών σε υπερτροφικά τμήματα. Η αντιπαιδαγωγική «λογιστική» του Υ.ΠΑΙ.Θ.Π.Α. στο όνομα του «εξορθολογισμού» αντιμετωπίζει τους μαθητές ως αριθμούς και τους «πλεονάζοντες» εκπαιδευτικούς σαν περιπλανώμενο θίασο που θα τριγυρίζουν από σχολείο σε σχολείο κάνοντας μία, δύο ή και τρεις ώρες, όπου υπάρχουν κενά για να συμπληρώσουν το ωράριό τους. Την ίδια ώρα βλέπουν το εισόδημά τους να εξανεμίζεται και τα δημοκρατικά και εργασιακά τους δικαιώματα να μπαίνουν στον ... γύψο. Με περίτεχνους τρόπους δημιουργούνται «πλεονάσματα» εκπαιδευτικών με τραγικές συνέπειες για το εργασιασιακό τους μέλλον, που μπορεί να αρχίζουν από αναγκαστικές μεταθέσεις και να φτάνουν μέχρι την απόλυση.
Παράλληλα το Υ.ΠΑΙ.Θ.Π.Α., σύμφωνα με επίσημες εξαγγελίες σχεδιάζει νέο κύμα καταργήσεων σχολείων που θα συρρικνώσει δραματικά το σχολικό δίκτυο υψώνοντας υψηλότερα εμπόδια στη μόρφωση των παιδιών από τις ασθένεστερα στρώματα και τις απομακρυσμένες περιοχές της χώρας. Με άλλα λόγια οι θιασώτες της «ποιότητας της εκπαίδευσης» πάνω στα ερείπια της δημόσιας εκπαίδευσης οικοδομούν το φθηνό σχολείο που θα προετοιμάζει ένα ευέλικτο, αμόρφωτο και υποταγμένο εργατικό προσωπικό.
