ΓΙΑΤΙ ΚΥΡΙΕ; Ή ΤΟ ΑΔΙΕΞΟΔΟ ΤΟΥ ΕΥΡΩ-ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΥ Από τον Γιώργο Κ. Καββαδία, εκπαιδευτικό – ερευνητή.http://gkavadias.blogspot.com Χαρακτηριστικό της προεκλογικής περιόδου που ολοκληρώνεται ουσιαστικά σήμερα είναι το πλήθος των διλημμάτων εκβιαστικών, τρομοκρατικών, αλλά και πραγματικών για τη θέση της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Από την πλευρά των κυρίαρχων τάξεων και των εκπροσώπων τους η πρόσδεση της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση προβάλλεται ως μονόδρομος σωτηρίας για την Ελλάδα σαν να μην υπάρχει ζωή χωρίς το ευρώ και την Ε.Ε. Μόνο που εξετάζοντας τη σημερινή πραγματικότητα που είναι η κατάληξη της πορείας ένταξης στην Ε.Ε. εύκολα θα μπορούσε να διαπιστώσει κανείς ακριβώς το αντίθετο. Η Ελλάδα εντάχθηκε στην Ε.Ε. με βάση τα συμφέροντα των κυρίαρχων τάξεων χάνοντας σταδιακά την οικονομική κυριαρχία της, ακόμα και το νόμισμά της. Η φούσκα μιας πλαστής ευημερίας φούσκωνε τη συνεχή επέκταση του δανεισμού αποδιαρθρώνοντας την παραγωγική βάση. Γιατί η 33χρονη παραμονή της χώρας μέσα στην E.E., έχει συμβάλει σχεδιασμένα στη διάλυση του πρωτογενούς τομέα (Γεωργία, Kτηνοτροφία, Aλιεία) και του δευτερογενούς τομέα (ελαφριά Bιομηχανία). Ήδη η χώρα έχει μετατραπεί σε νεοαποικία, χωρίς ουσιαστική παραγωγική βάση, με τις αεριτζίδικες «υπηρεσίες», και κάθε αναπτυξιακή προσπάθεια εντάσσεται στα συμφέροντα κυρίως του χρηματιστικού κεφαλαίου. Η Ελλάδα από εξαγωγέας αγροτικών προϊόντων έχει μετατραπεί σε εισαγωγέα με το αγροτικό εμπορικό έλλειμμανα φτάνει τα 3,5 – 4 δις ευρώ το χρόνο, ενώ συνολικά έχει ξεπεράσει τα 60 δις ευρώ. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα το μαζικό ξεκλήρισμα των φτωχών αγροτικών στρωμάτων και τη μείωση του αγροτικού πληθυσμού στο 10% από το 25% εκτοξεύοντας έτσι τον δείκτη της ανεργίας σε δυσθεώρητα ύψη. Συρρικνώθηκε δραματικά η συμμετοχή τουαγροτικού τομέα στο ΑΕΠ. Το 1981 είχε συμμετοχή γύρω στο 35% του AEΠ, για να φτάσει το 2010 γύρω στο 2,9%, με αποτέλεσμα την εκτίναξη του ελλείμματος του Aγροτικού Iσοζυγίου. Oι μύθοι της «ισχυρής Eλλάδας» που «ανήκει στον σκληρό πυρήνα της EE», έχουν πια καταρρεύσει. Η παγόσμια πιστωτική κρίση σε συνδυασμό με τους πολιτικούς χειρισμούς του πολιτικού προσωπικού έχει οδηγήσει στην χρεοκοπία και τη μετατροπή της χώρας σε τυπικό προτεκτοράτο.Ποτέ άλλοτε και σε καμμιά άλλη χώρα σε καιρό ειρήνης δεν σημειώθηκε τόσο βίαιη ανακατανομή πλούτουπου οδηγεί στην κατάρρευση του επιπέδου ζωής, τη μαζική πτώχευση του λαού, στις αυτοκτονίες, στην ανεργία και την πείνα. Ευρώπη πολλών ταχυτήτων και κυριαρχία της Γερμανίας Από την ίδρυσή της η Ευρωπαϊκή Ένωση, ως Ε.ΟΚ. ή ως Ευρωζώνη δεν ήταν ποτέ ενιαία. Ήταν και παραμένει μια Ευρώπη πολλών ταχυτήτων με δεδομένη την κυριαρχία του γαλλογερμανικού άξονα. Σε συνθήκες ανισόμετρης καπιταλιστικής ανάπτυξης το ευρώ αποτελεί το βασικό εργαλείο για την κυριαρχία του γερμανικού ιμπεριαλισμού. Από το 1999 και σε μια δεκαετία περίπουπερίπου η Γερμανία από 25 δις.έλλειμμα έφτασε να έχει πλεόνασμα 141 δις και με το 42% των γερμανικών εξαγωγών να κατευθύνεται στην Ευρωζώνη. H γερμανική «ατμομηχανή» στηρίχθηκε στη φτηνή εργατική δύναμη, τις ελαστικές σχέσεις εργασίας, τη σύνθλιψη των εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων, τη διεύρυνση της φτώχειας. Aυτή την ίδια «επιτυχημένη» συνταγή, επιχειρεί να γενικεύσει η Γερμανία επιβάλλοντας την ανελέητη δημοσιονομική πειθαρχία σε όλο το μήκος και το πλάτος της EE. Ωστόσο, ο ορίζοντας σκοτεινιάζει επικίνδυνα όχι μόνο στις χώρες της Eυρωζώνης, αλλά σε όλο το εύρος της EE. Oι κυβερνήσεις των κρατών - μελών της EE κλιμακώνουν την ολομέτωπη αντιλαϊκή επίθεση στο όνομα της «ανταγωνιστικότητας», φορτώνοντας τα βάρη της κρίσης στους εργαζόμενους εξαθλιώνοντας τους ευρωπαϊκούς λαούς, προκειμένου να διατηρήσουν αμείωτη την κερδοφορία του κεφαλαίου. H λειτουργία της «παράγει» αδιαλείπτως ελλείμματα για τις αδύναμες οικονομίες και πλεονάσματα στις ισχυρές και, αντί για σύγκλιση οικονομιών, έχουμε απόκλιση και ακραίες πολιτικές λιτότητας που αυξάνουν τη φτώχεια και την ανεργία, εξοντώνουν και πολλαπλασιάζουν τις ψυχονευρωτικές διαταραχές και τις αυτοκτονίες. Ως εκ τούτου οι χώρες της περιφέρειας μέσα στη νομισματική ένωση βρίσκονται σε εξαιρετικά αδύναμη θέση. Μέσα στο «ευρώ», αλλά και στην Ε.Ε., μία προς μία, οι περιφερειακές χώρες εξωθούνται στην αποδιάρθρωση, την κατάρρευση και τη «μνημονιακή» κηδεμονία της τρόικας. Ο «ανασχεδιασμός της Ευρωζώνης» «Χρειαζόμαστε περισσότερη Ευρώπη...τα κράτη να παραχωρήσουν τον έλεγχο στην Ευρώπη» Α. Μέρκελ, δίκτυο ARD Με αυτά τα δεδομένα γίνεται κατανοητό πόσο δύσκολη είναι η αποπομπή της Ελλάδας από το ευρώ που πέραν του τεράστιου ιοικονομικού κόστους που υπολογίζεται μέχρι και σε 1,5 τρις ευρώ θα προκαλέσει ντόμινο εξελίξεων σε συνθήκες αστάθειας ή ακόμα και κατάρρευσης της Ευρωζώνης. Τα σενάρια εξόδου, το περιβόητο Grexit (από το Greece και Exit (= έξοδος), δίνουν και παίρνουν.Σίγουρα οι ισχυροί δυνάστες των ευρωπαϊκών λαών δε θέλουν να ... σφάξουν τη χρυσοτόκο όρνιθα. Τα ...αίματα από τη θυσία της Ελλάδας – «Ιφιγένειας»μπορεί να πνίξουν και τους θύτες. Δεν αποκλείεται οι κοινωνικές θύελλες σε συνδυασμό με τους εσωτερικούς τους ανταγωνισμούς προκαλέσουν τη κατάρρευση της Ευρωζώνης. Γι αυτό και ο γερμανικός ολετήρας αναπτύσσει βήμα – βήμα τη στρατηγική της ολοκληρωτικής επιβολής στην Ευρώπη. Το σχέδιο που θα τεθεί προς υλοποίηση στη Σύνοδο Κορυφής της Ε.Ε. στις 28 – 29 Ιουνίου είναι η δημιουργία μιας κεντρικής αρχής που θα διαχειρίζεται τα οικονομικά, ακόμα και του εθνικούς προϋπολγισμούς. «τα κράτηνα παραχωρήσουν τον έλεγχο στην Ευρώπη» (Α. Μέρκελ, δίκτυο ARD) Η θεσμική θωράκιση «για την ασφάλεια της Ευρωζώνης» σημαίνει και την οριστική εκχώρηση της εθνικής κυριαρχίας των άλλων χωρών της Ευρώπης και την ισοπέδωση του κράτους πρόνοιας προκειμένου να επιταχυνθεί η κινεζοποίηση των χωρών της περιφέρειας. Για το λαό δεν υπάρχει το ψευδεπίγραφο δίλημμα Ευρώ ή Δραχμή. Το δίλλημμα είναι εξάρτηση,φτώχεια, ανεργία και ζωή χωρίς αξιοπρέπεια εντός Ε.Ε. ή ανεξαρτησία και ζωή με προοπτικές και της αξιοπρέπεια εκτός Ε.Ε.; Ηαλήθεια είναι ότι η έξοδος από το ευρώ και την Ε.Ε. είναι αναγκαία, αλλά όχι και επαρκής συνθήκη για να αναστραφεί η πορεία προς το κοινωνικό ολοκαύτωμα που προοιωνίζεται από τα Μνημόνια και τη Δανειακή σύμβαση. Πραγματική ανάπτυξη για τον κόσμο της εργασίας σημαίνει αξιοπρεπής ζωή, κάλυψη των σύγχρονων αναγκών των εργατολαϊκών στρωμάτων σε εργασία, τροφή, στέγαση, μόρφωση, Yγεία, Πρόνοια. Σημαίνει έμφαση στην ανάπτυξη της Γεωργίας και βαριάς Bιομηχανίας. Kαι για τη διασφάλιση όλων των παραπάνω, σημαίνει πρώτα και κύρια σκληρός και παρατεταμένος αγώνας για την ανατροπή του καθεστώτος της εξάρτησης και της υποτέλειας.