ΤΣΟΥΝΑΜΙ ΕΞΑΘΛΙΩΣΗΣ Από τον Γιώργο Κ. Καββαδία, εκπαιδευτικό – ερευνητή.http://gkavadias.blogspot.com Μέρα με τη μέρα η εξάπλωση της φτώχειας και της ανεργίας παίρνει διαστάσεις ανθρωπιστικής κρίσης. Για εκατομμύρια εργαζόμενους και άνεργους το πρόβλημα της επιβίωσης παίρνει εφιαλτικές διαστάσεις. Ήδη σύμφωνα με την Κομισιόν, το 68% των Ελλήνων ζει σε συνθήκες φτώχειας, καθώς έχει εισόδημα κάτω από το 60% του εθνικού μέσου όρου. Ταυτόχρονα 2,5 εκατομμύρια εργαζόμενοι διαβιούν μεταξύ πλήρους επισφάλειας και ανεργίας, έναντι μόλις 1,7 που εργάζονται με πλήρη απασχόληση, αλλά και μειωμένους μισθούς. Οι άνεργοι ξεπέρασν τα 1.109.000 άτομα ή πσοστό 22,5 % και αξήθηκαν κατά περίπου 308.000 σε έναν μόλις χρόνο! Το ποσοστό ανεργίας για ηλικίες μέχρι 24 ετών εξακοντίστηκε στο 51,5 %! Πάννω από 1.400.000 άτομα προβλέπεται ότι θα μείνουν χωρίς δουλειά μέχρι το τέλος του χρόνου. Στο όνομα της «σωτηρίας της πατρίδας» ασκείται μια πολιτική που σπέρνει την απελπισία και τον θάνατο. Το «πεθαίνω σαν χώρα» είναι μια πραγματικότητα, αν σκεφτεί κανείς ότι αυξάνεται ραγδαία ο αριθμός των αυτοχειριών φέρνοντας την Ελλάδα για πρώτη φορά στις πρώτες θέσεις αυτού του φρικτού πίνακα με μέσο όρο δύο περίπου αυτοκτονίες τη μέρα!Οι δείκτες ανερίας και φτώχειας ευθύνονται για την «εθνική μας κατάθλιψη». Στα όρια της κατάθλιψης βρίσκεται το 70% των Ελλήνων στην παραγωγική ηλικία, όπως αποτυπώνεται σε έρευνα της Εταιρίας Κοινωνικής Ψυχιατρικής και Ψυχικής Υγείας. Μια ολόκληρη νέα γενιά νιώθει «άχρηστη» και σκέφτεται να ακολουθήσει το δρόμο της μετανάστευσης. Το 64% των Ελλήνων 15 – 35 ετών δηλώνει έτοιμο να εγκατασταθεί και να δουλέψει σε άλλη ευρωπαϊκή χώρα, σύμφωνα με έκθεση της Κομισιόν. Πίσω από τους αριθμούς και τα στεγνά στατιστικά στοιχεία που αρέσκονται στον δικό τους ψυχρό χορό βρίσκονται οι ψυχές των ανθρώπων που δίνουν καθημερινά τον αγώνα της επιβίωσης σε μια ανταγωνιστική, κανιβαλική κοινωνία. Γιατί η φτώχεια, η ανεγία, ο κοινωνικός αποκλεισμός δεν είναι φυσικά φαινόμενα, αλλά σύμφυτα χαρακτηριστικά της καπιταλιστικής κοινωνίας που έχει ως βάση το κέρδος και όχι τις ανάγκες των ανθρώπων. Φαινόμενα που οξύνονται από την κυρίαρχη πολιτική, την πολιτική των Μνημονίων και της λιτότητας χωρίς ημερομηνία λήξης. Είναι αυτή η πολιτική που υποκριτικά επικαλείται ότι «το δικαίωμα στην εργασία είναι ιερό» προκειμένου να καταστείλει με τον πιο βίαιο τρόπο τις απεργιακές κινητοποιήσεις των εργαζομένων, όπως πρόσφατα στην «Χαλυβουργία» δείχνοντας ότι «ο νόμος και η τάξη» θα επιβληθούν δια πυρός και σιδήρου κάνοντας σκόνη και θρύψαλλα βασικά δικαιώματα και ελεθερίες, έτσι που ακόμα και η αστική δημοκρατία θα έχει τυπικό χαρακτήρα. Ποια είναι η λύση που προτείνει η τρικέφαλη κυβέρνηση; Να συνεχίσει την πιο βάρβαρη πολιτική που ασκήθηκε στη χώρα μεταπολεμικά. Σε συνθήκες που η ανεργία καλπάζει, η φτώχεια εξαπλώνεται, η Παιδεία, το δημόσιο σύστημα Υγείας και το κράτος Πρόνοιας καταρρέουν ετοιμάζει νέα αφαίμαξη των εισοδημάτων. Στα 11,6 δις της διετίας 2013 – 14 αθροίζονται τα τρία δις των συμπληρωματικών μέτρων του περασμένου Μαρτίου και τα δύο δις της λεγόμενης τρύπας του τρέχοντος κρατικού προϋπολογισμού. Σύνολο 16,6 δις τουλάχιστον. Φαίνεται, όμως, ότι οι κυβερνώντες «ξεχνούν» τη λαϊκή παροιμία ότι «όποιος σπέρνει ανέμους, θερίζει θύελλες».