«ΘΩΡΑΚΙΣΜΕΝΗ» ΕΛΛΑΔΑ Του Γιώργου Κ. Καββαδία* Αυτό το «όχι» της Κύπρου βαραίνει σαν εφιάλτης στα κεφάλια της τρικομματικής συγκυβέρνησης και προσφέρεται για πολλά συμπεράσματα για την πορεία της χώρας μας και το ρόλο της ΕΕ. Εν αρχή αποκαλύπτει τον απόλυτα εξαρτημένο χαρακτήρα της ελληνικής κυβέρνησης που συμφώνησε στο Eurogoup για να επιβληθεί, στην Κύπρο, μια επαίσχυντη συμφωνία, ώστε όλοι οι πολίτες της Κύπρου, αλλά και ξένοι καταθέτες, να πληρώσουν ένα επαχθέστατο «χαράτσι», μέσω του άμεσου «κουρέματος» των καταθέσεων τους, κατεδαφίζοντας το τραπεζικό σύστημα της Κύπρου, το οποίο καλώς ή κακώς, αποτελούσε τον μεγαλύτερο πυλώνα της Κυπριακής Οικονομίας! Σοβαρές οι παρενέργειες και για τις ελληνικές τράπεζες, οι οποίες έχουν σχεδόν όλες θυγατρικές στην Κύπρο, ενώ ανυπολόγιστες είναι οι εθνικές συνέπειες. Στο όνομα της «ευρωπαϊκής αλληλεγγύης» επιδιώκεται η λεηλασία της Κύπρου, μέσα από την αποσάθρωση του τραπεζικού της συστήματος με τη μαζική εκροή καταθέσεων, την ευκαιρία αγοράς κυπριακών τραπεζών από γερμανικές και ο έλεγχος της κυπριακής ΑΟΖ με τα πλούσια κοιτάσματα φυσικού αερίου και πετρελαίου. Οι εκβιασμοί και η τρομοκρατία για άτακτη χρεοκοπία και τον αναγκαίο εθνοσωτήριο μονόδρομο της ΕΕ σε επανάληψη, όπως και στην Ελλάδα από το 2010 μέχρι σήμερα. Ο μεγάλος ένοχος δεν είναι βέβαια ο «γερμανικός οικονομικός εθνικισμός», αλλά η ίδια η οργάνωση της «Ευρώπης των μονοπωλίων» που δίνει τη δυνατότητα κυριαρχίας στο Δ’ Ράιχ και στη γερμανοποίηση της Ευρώπης. Σε συνθήκες ανισόμετρης καπιταλιστικής ανάπτυξης το ευρώ αποτελεί το βασικό εργαλείο για την κυριαρχία του γερμανικού ιμπεριαλισμού. Αυτή είναι μια σύγχρονη μορφή πολέμου που συνδέεται με την αξιοποίηση των οικονομικών κρίσεων που μετατρέπονται σε μέσα υποδούλωσης των λαών. Άλλωστε, ολόκληρο το οικοδόμημα της Ε.Ε. είναι σχεδιασμένο στα μέτρα των ισχυρών. Εξάλλου και σε παγκόσμιο επίπεδο η Νέα Τάξη Πραγμάτων χαρακτηρίζεται από την «ντε φάκτο παγκόσμια κυβέρνηση» που ασκείται, κυρίως από το Δ.Ν.Τ. υπηρετώντας τα συμφέροντα των υπερεθνικών εταιριών και των τραπεζών. Μέσα στο «ευρώ», αλλά και στην Ε.Ε., μία προς μία, οι περιφερειακές χώρες εξωθούνται στην αποδιάρθρωση, την κατάρρευση και τη «μνημονιακή» κηδεμονία της τρόικας Έτσι οι αδύνατοι κρίκοι μετατρέπονται σε «προτεκτοράτα» της ΕΕ, στο έλεος των πολυεθνικών διαμορφώνοντας ένα σύστημα σύγχρονης δουλείας που σαρώνονται δικαιώματα και ελευθερίες με την οικοδόμηση ενός απολυταρχικού κράτους. Είναι χαρακτηριστικό ότι την ώρα που οι πολιτικοί εκπρόσωποι της Κύπρου ξεστόμιζαν το «όχι» προς την ΕΕ, η πολιτική ηγεσία της Ελλάδας ψέλλιζε διάφορα περί «θωρακισμένης Ελλάδας», ενώ ο ελληνικός λαός βιώνει μια μνημονιακή τραγωδία. Ποτέ άλλοτε και σε καμμιά άλλη χώρα σε καιρό ειρήνης δεν σημειώθηκε τόσο βίαιη ανακατανομή πλούτου που οδηγεί στην κατάρρευση του επιπέδου ζωής, τη μαζική πτώχευση του λαού (3,9 εκατομμύρια φτωχοί), στις αυτοκτονίες, στην ανεργία (1,5 εκατομμύρια άνεργοι) και την πείνα. Ταυτόχρονα εκποιείται ο δημόσιος πλούτος και εκμηδενίζεται κάθε ίχνος λαϊκής κυριαρχίας και εθνικής ανεξαρτησίας. Οι τριγμοί στο οικοδόμημα της ΕΕ ακούγονται πιο δυνατοί από ποτέ άλλοτε. Το πραγματικό δίλημμα, σήμερα, είναι εξάρτηση, φτώχεια, ανεργία και ζωή χωρίς αξιοπρέπεια εντός Ε.Ε. ή ανεξαρτησία και ζωή με προοπτικές και της αξιοπρέπεια εκτός Ε.Ε.; Η αλήθεια είναι ότι η έξοδος από το ευρώ και την Ε.Ε. είναι αναγκαία, αλλά όχι και επαρκής συνθήκη για να αναστραφεί η πορεία προς το κοινωνικό ολοκαύτωμα. Πραγματική ανάπτυξη για τον κόσμο της εργασίας σημαίνει αξιοπρεπής ζωή, κάλυψη των σύγχρονων αναγκών των εργατολαϊκών στρωμάτων σε εργασία, τροφή, στέγαση, μόρφωση, Yγεία, Πρόνοια. Σημαίνει έμφαση στην ανάπτυξη της Γεωργίας και βαριάς Bιομηχανίας. Kαι για τη διασφάλιση όλων των παραπάνω, σημαίνει πρώτα και κύρια σκληρός και παρατεταμένος αγώνας για την ανατροπή του καθεστώτος της εξάρτησης και της υποτέλειας. * O Γιώργος Κ. Καββαδίας είναι φιλόλογος, μέλος της Σ.Ε. του περιοδικού «Αντιτετράδια της Εκπαίδευσης», εκπρόσωπος των Αγωνιστικών Παρεμβάσεων – Συσπειρώσεων – Κινήσεων στο Δ.Σ. του ΚΕ.ΜΕ.ΤΕ. της Ο.Λ.Μ.Ε.