Του Γιώργου Κ. Καββαδία*
Προσπαθούν οι κυβερνώντες και τα ελεγχόμενα Μέσα Μαζικής Επιβολής και Αλλοτρίωσης να μας πείσουν ότι δεν είναι βία η πολιτική:
Της ραγδαίας φτωχοποίησης του λαού που ρίχνει στον Καιάδα της φτώχειας 3,4 εκατομμύρια συνανθρώπους μας με αποτέλεσμα να συγκροτούνται ομάδες αλληλεγγύης για την ταφή μόνων και φτωχών ανθρώπων!
Των απολύσεων και της εκτόξευσης της ανεργίας στο 26,8% και στο 38,4% μέχρι το τέλος του2013 εξωθώντας στο κοινωνικό περιθώριο 1.750.000 συνανθρώπους μας! Το 17,7% των νοικοκυριών δεν έχουν ούτε ένα εργαζόμενο! Από τον Οκτώβριο του 2009 μέχρι τον Οκτώβριο του 2012, δηλαδή μέσα σε τρία χρόνια έμειναν άνεργοι περίπου 1 εκατομμύριο. Μόνο μέσα σε ένα χρόνο οι άνεργοι αυξήθηκαν κατά 368.000 άτομα. Δηλαδή καθημερινά δημιουργείται ένα μεγάλο …χωριό ανέργων πάνω από 1.000 άτομα!
Της μαζικής ανεργίας των νέων από τους οποίους 6 στους 10 στην ηλικία μέχρι 24 ετών δεν έχουν δουλειά.
Της μαζικής μετανάστευσης των νέων και της «αφαίμαξης εγκεφάλων» για να υπηρετήσουν την παραπέρα «ανάπτυξη» των «ανεπτυγμένων» χωρών. Υπολογίζεται ότι μόνο οι 12.000 γιατροί που έφυγαν την περίοδο της κρίσης σε άλλες χώρες της ΕΕ κόστισαν στην ελληνική κοινωνία 2 δις ευρώ δαπάνες. Δαπάνες που τις καρπώνονται οι χώρες υποδοχής. Περίπου 1 στους 2, οι μισοί από τους συμπολίτες μας ψάχνουν δουλειά στο εξωτερικό!
Των δραματικών περικοπών μισθών και συντάξεων με τα αλλεπάλληλα μνημόνια, την περιβόητη «ρήτρα απόκλισης» και τον πρόσφατο νόμο της φορολογικής λεηλασίας των πολλών και της φορολογικής ασυλίας των «εχόντων και κατεχόντων». Επιδίωξή τους οι μισθοί να κατρακυλήσουν στα 350 – 380 ευρώ.
Της άγριας εκμετάλλευσης του κόπου και του ιδρώτα του κόσμου της εργασίας που παράγει τον κοινωνικό πλούτο που νέμεται η ολιγαρχία του πλούτου, αλλά και το πολιτικό της προσωπικό, όπως δείχνει και η νέα εσοδεία σκανδάλων και λ(η)στών.
Της μαζικής εξαθλίωσης και δυστυχίας που έχει προκαλέσει περισσότερες από 2.500 αυτοκτονίες τα δύο τελευταία χρόνια. Περίπου δύο αυτοκτονίες τη μέρα κατά μέσο όρο, ενώ το 70% των Ελλήνων στην παραγωγική ηλικία βρίσκεται στα όρια της κατάθλιψης. (Έρευνα της Κοινωνικής Ψυχιατρικής και Ψυχικής Υγείας)
Της κατασπατάλησης και διαμοιρασμού του δημοσίου χρήματος – δηλαδή του λαού - στα κόμματα, με τη γ’ δόση για το 2012 να πλησιάζει τα 8 εκατομμύρια ευρώ και μάλιστα με βάση τις εκλογές του … 2009! Αλήθεια ποιο από τα κόμματα της Βουλής μπορεί να πει ότι δε χρωστά τίποτα και σε κανένα!
Της έντασης του αυταρχισμού σε όλα τα επίπεδα της κοινωνικής ζωής, της καταστολής των κοινωνικών αγώνων, της ποινικοποίησης της συνδικαλιστικής δράσης και του περιορισμού των λαϊκών δικαιωμάτων και ελευθεριών.
Της δαιμονοποίησης των «ξένων» και στοχοποίησης των αλλοδαπών με το δόγμα «ανακατάληψης των πόλεων» που ανοίγει τα πανιά σε κάθε εγκληματική οργάνωση να εξαπολύει τα τάγματα εφόδου δολοφονώντας μετανάστες με την ανοχή πάντα των κρατικών μηχανισμών.
Της αποδόμησης του «κράτους – πρόνοιας», της κατεδάφισης του συστήματος υγείας και πρόνοιας και της δημόσιας εκπαίδευσης με βάση τη λογιστική πολιτική της μείωσης κατά 50% των υπηρεσιών και έξωσης 150.000 υπαλλήλων.
Του ξεπουλήματος της δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας στους δανειστές – δυνάστες, με βάση την Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου για τη διαδικασία επαναγοράς χρέους (ΦΕΚ 240/12 - 12 – 12)
Της υποκατάστασης της νομοθετικής λειτουργίας ακόμα και του αστικού κοινοβουλίου από Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου, όπως επιτάσσουν η ΕΕ, το ΔΝΤ, οι ξένοι δανειστές - δυνάστες μας, έτσι που η Εθνική Κυριαρχία και Λαϊκή Κυριαρχία να μην υφίστανται ακόμα και ως τυπικές έννοιες.
Εύστοχα ο Μ. Γκάντι διακήρυττε: «Η πιο θανατηφόρα μορφή βίας είναι η φτώχεια». Η βία είναι βασικό χαρακτηριστικό της κοινωνίας και συνδέεται με την ανισότητα και την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Οι σοβαρότερες αιτίες, όμως, μπορούν να αναζητηθούν στις δομές της καπιταλιστικής κοινωνίας που χαρακτηρίζονται από έναν απάνθρωπο ανταγωνισμό διαμορφώνοντας τον λύκο για τον συνάνθρωπο (homo homini lupus) που αναπαράγεται σε όλες τις μορφές της κοινωνικής ζωής. Η κοινωνική περιθωριοποίηση ευπαθών κοινωνικών ομάδων που εντείνεται από την οικονομική κρίση, τα εργασιακά προβλήματα τροφοδοτούν τη βία σε όλες της τις μορφές.
