ΕΘΝΟΣ (Επωνύμως), Παρ. 19 – 11 - 2010
Τα ιδανικά της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, όπως εκφράζονται από το συμπυκνωμένο τρίπτυχο «Ψωμί – Παιδεία – Ελευθερία» παραμένουν αδικαίωτα διατηρώντας την ιστορικότητά τους και εκφράζοντας σύγχρονες κοινωνικές ανάγκες.
Σε συνθήκες οικονομικής κρίσης η νέα «χούντα» της αγοράς και του Δ.Ν.Τ. βάζει στον γύψο με το κακόφημο μνημόνιο κι αυτήν ακόμα την αστική δημοκρατία. Η κυβερνητική πολιτική, όπως εξυφαίνεται από τις Βρυξέλλες και το Δ.Ν.Τ. κατεδαφίζει δικαιώματα και κατακτήσεις του προηγούμενου αιώνα, όπως η μόνιμη και σταθερή εργασία , το οκτάωρο, οι συλλογικές συμβάσεις. Η δημόσια κοινωνική ασφάλιση. Ιδιωτικοποιεί τις κοινωνικές υπηρεσίες (υγεία, παιδεία, πρόνοια), ξεπουλά την δημόσια περιουσία και «απελευθερώνει» τις απολύσεις, βυθίζοντας στην φτώχεια, την ανεργία και την εξαθλίωση ευρύτατα λαϊκά στρώματα. Δικαιώνοντας έτσι αυτό που τονιζόταν στην ανακοίνωση της Σ.Ε. των φοιτητών του Πολυτεχνείου: «Έχουν δεμένους χειροπόδαρα τους εργάτες κι όλους τους μισθοσυντήρητους και τούτο για να μπορέσουν να περάσουν τα αντιλαϊκά τους μέτρα και να εκμεταλλευτούν ασύδοτα τον λαό»! Γι αυτό και το αίτημα για «ψωμί» που συμβολίζει τις υλικές ανάγκες των εργαζομένων, είναι δραματικά επίκαιρο.
Ταυτοχρόνως το αίτημα για μια καθολική δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση που να αγκαλιάζει όλα τα παιδιά βρίσκει την ιστορική αναφορά στο ανθρωπιστικό όραμα για μια λαϊκή παιδεία, όπως αποτυπώθηκε στα ντοκουμέντα του Νοέμβρη, ενάντια στην Παιδεία για «λίγους και εκλεκτούς» που υποτάσσεται στους νόμους της αγοράς. Η εκπαιδευτική πολιτική επιχειρεί να συρρικνώσει τις ήδη χαμηλές δαπάνες για την παιδεία οικοδομώντας το «σχολείο της αγοράς» και το «πανεπιστήμιο – επιχείρηση» υποβαθμίζοντας τη μόρφωση σε πανάκριβες δεξιότητες δια βίου ειδίκευσης και κατάρτισης. Διαμορφώνει μια εκπαίδευση που είναι μακριά από τα δικαιώματα και τις ανάγκες των νέων, αδυνατώντας να προάγει την κριτική σκέψη και να διαμορφώσει ελεύθερους και σκεπτόμενους πολίτες. Κάτω από τους ήχους των ειδωλολατρών της αγοράς και του Δ.Ν.Τ. παραμονεύει ο κίνδυνος ένα μεγάλο τμήμα των μαθητών να μετατραπεί σε «παπαγαλάκια» της των οικονομικών δεικτών και της κερδοθηρίας, έτσι ώστε να αποτελέσουν τα αυριανά άσπρα και ασπόνδυλα κολάρα της πολιτικής και της κοινωνίας.
«Η εγκαθίδρυση της Λαϊκής κυριαρχίας συνδέεται αναπόσπαστα με την Εθνική Ανεξαρτησία από τα ξένα συμφέροντα, που χρόνια στηρίζουν την τυραννία της χώρας μας», έγραφε η διακήρυξη της Σ.Ε. του Πολυτεχνείου. Τα παραπάνω είναι πιο επίκαιρα από ποτέ. Η κυβερνητική πολιτική της εκχώρησης «τμήματος της εθνικής κυριαρχίας», όπως κυνικά διαλαλεί ο πρωθυπουργός, εντείνει την εξάρτηση της Ελλάδας από ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – Ε.Ε., απειλεί τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας, όπως επιβεβαιώνουν και οι πρόσφατες εξελίξεις στο Αιγαίο, ενώ υπονομεύει την υπόθεση της Κύπρου αναπαράγοντας τα διχοτομικά σχέδια τύπου Ανάν.
Τριάντα επτά χρόνια μετά την εξέγερση του Πολυτεχνείου , λαός και νεολαία καλούνται να βαδίσουν ξανά στο δρόμο του Νοέμβρη για «ψωμί – παιδεία – ελευθερία». Για την ανατροπή, δηλαδή, του μνημονίου και την υπεράσπιση των οικονομικών, μορφωτικών και πολιτικών δικαιωμάτων.
