ΕΘΝΟΣ (Επωνύμως), Παρ. 5- 11- 2010
Οι δημοτικές και περιφερειακές εκλογές έχουν πιο έντονα πολιτικά χαρακτηριστικά από κάθε άλλη φορά στις σημερινές συνθήκες εξάρτησης από Δ.Ν.Τ. και Ε.Ε. με την εφαρμογή του Μνημονίου. Ωστόσο, είναι αλήθεια ότι από την ψήφιση του νόμου 8552/2010 για τον Καλλικράτη μέχρι και σήμερα τελευταία μέρα της προεκλογικής περιόδου ουσιαστική συζήτηση δεν έχει γίνει. Πέρα από τις ωραιολογίες για «αποκέντρωση», η αλήθεια είναι ότι όλο και περισσότερο απομακρύνονται οι πολίτες από τα κέντρα λήψης των αποφάσεων. Με άλλα λόγια, όσο περισσότερες εξουσίες αποκτούν οι δήμοι, τόσο περισσότερο δένονται με την κεντρική εξουσία και απομακρύνονται από τους πολίτες. Όσο κι αν ακούγεται ως παράδοξο το σύγχρονο κράτος επιδιώκει να γίνει πιο συγκεντρωτικό μέσα από την «αποκέντρωσή» του. Αυτό εξάλλου αποδεικνύεται από την θεσμοθέτηση των 7 κρατικών διοικήσεων που είναι ευρύτερες των 13 αιρετών περιφερειών και εξειδικεύουν της βασικές κατευθυντήριες γραμμές της κυβέρνησης σε σημαντικούς τομείς.
Δε χρειάζονται πολλά για να αποδειχθεί ότι «Καλλικράτης» και δημοκρατία με την ουσιαστική έννοια του όρου δε συμβιβάζονται. Το παλιό πλειοψηφικό σύστημα εκλογών επανέρχεται. Κάθε άλλο παρά αναλογική θα είναι η εκπροσώπηση, αφού ο πρώτος συνδυασμός πριμοδοτείται με τα 3/5 των εδρών των δημοτικών και περιφερειακών συμβουλίων. Στην ουσία εμποδίχονται μικροί συνδυασμοί και υποψήφιοι έξω από τον αστερισμό των κομμάτων εξουσίας. Τόση πολλή δημοκρατία και αυτοδιοίκηση πως θα την …αντέξουξουμε;
Αυτό που ουσιαστικά γίνεται δεν είναι «αποκέντρωση», αλλά «αποσυμπύκνωση» ή καλύτερα «αποκένωση του κράτους». Για την κυρίαρχη νεοφιλελεύθερη πολιτική σε παγκόσμιο επίπεδο «καλό κράτος σημαίνει μικρό κράτος». Αυτό σημαίνει ότι η κεντρική εξουσία μεταθέτει τις ευθύνες και τα βάρη για τις κοινωνικές δαπάνες στην υγεία ,την παιδεία στις πλάτες των Ο.Τ.Α. διευκολύνοντας έτσι την εμπορευματοποίησή τους και το πέρασμά τους στα χέρια ιδιωτικών επιχειρήσεων. Κυρίως με την ανάληψη έργων σε τοπικό επίπεδο με τις Συμπράξεις Δημόσιου – Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ) δημιουργούνται ευνοϊκές συνθήκες για αύξηση της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Είναι αλήθεια ότι οι δήμοι διαχειρίζονται τεράστια κεφάλαια, έχουν πόρους, μόνο που αυτοί προέρχονται από πρόσθετη φορολογία των πολιτών λειτουργώντας με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια και ως φορείς αποκέντρωσης της …διαφθοράς. Ολοένα και περισσότεροι δήμοι είναι καταχρεωμένοι λόγω της κακοδιαχείρισης και εκχωρούν όλο και περισσότερες λειτουργίες στο ιδιωτικό κεφάλαιο.
Μνημόνιο και «Καλλικράτης» συνδέονται άρρηκτα. Το μνημόνιο επιβάλλει συγκεκριμένες πολιτικές στην «τοπική αυτοδιοίκηση». Ενδεικτικά στους οικονομικούς στόχους προβλέπεται η μείωση κατά 1,5 δις. ευρώ των δαπανών για την «Τοπική Αυτοδιοίκηση» για τα έτη 2011 – 2013. Από την άλλη ας μην ξεχνάμε ότι ούτε οι θεσμοθετημένοι πόροι αποδίδονται. Χαρακτηριστικό είναι ότι το σύνολο των εσόδων των νομαρχιακών αυτοδιοικήσεων και των δήμων δεν ξεπερνά το 3,5% του κρατικού προϋπολογισμού, ενώ αίτημα της ΚΕΔΚΕ είναι το 12% από το 1975.
Τον δρόμο για να περάσουμε μέσα από τις Συμπληγάδες του Μνημονίου και του «Καλλικράτη» τον δείχνουν οι Γάλλοι εργαζόμενοι, αλλά και οι μεθαυριανές κάλπες μπορεί να δείξουν πολλά.
