ΕΘΝΟΣ ( Επωνύμως ), Παρ. 8 – 10 - 2011
Στο όνομα του Καλλικράτη, ενός από τους αρχιτέκτονες του Παρθενώνα επιδιώκεται από την κυβέρνηση ο εξωραϊσμός της νέας «αρχιτεκτονικής» στη δομή της Τοπικής Αυτοδιοίκησης (Τ.Α.). Η κεντρική εξουσία με την «αποκέντρωση» επιχειρεί να μετακυλήσει το κόστος κοινωνικών και άλλων υπηρεσιών στην Τ.Α. και κατά συνέπεια στις πλάτες των πολιτών, είτε μέσα από παλιές και νέες μορφές φορολογίας είτε με την εμπορευματοποίησή τους με την εισβολή των ιδιωτικών επιχειρήσεων σ’ αυτούς τους τομείς. Άλλωστε το κατ’ ευφημισμόν Πρόγραμμα Σταθερότητας και Ανάπτυξης απαιτεί μείωση των δημοσιονομικών δαπανών και γι’ αυτό η κρατική στρόφιγγα θα κλείσει ασφυκτικά.
Σταθερός στόχος της ηγεσίας του Υπουργείου Παιδείας παραμένει η «αποκέντρωση»/ περιφερειοποίηση της σχολικής εκπαίδευσης, δηλαδή το πέρασμα των σχολείων στους δήμους. Ενδεικτικά στο κείμενο εξαγγελιών για το «Νέο Σχολείο» (4 – 3 – 2010) αναφέρεται: « Το νέο σχολείο συνδέεται με τις τοπικές κοινωνίες. Είναι το σχολείο όπου θεσμικό και ουσιαστικό ρόλο έχουν όλοι: οι εκπαιδευτικοί, οι γονείς, οι ίδιοι οι μαθητές, η τοπική αυτοδιοίκηση. Η νέα διοικητική δομή της Χώρας αποτελεί την βάση για μια νέα σχέση παιδείας και τοπικής κοινωνίας, με μεταφορά νέων αρμοδιοτήτων στο πλαίσιο του συντάγματος» Κι ακόμα ότι το «Τεχνολογικό Λύκειο» …συνδέεται στενά με την Περιφέρεια και την τοπική οικονομία».
Τι σημαίνουν όλα αυτά πρακτικά; Με δεδομένο το ιδιαίτερα χαμηλό ποσοστό του κρατικού προϋπολογισμού για την εκπαίδευση, πώς θα καταφέρουν οι δήμοι να ανταποκριθούν στις χρηματοδοτικές ανάγκες; Άμεσος στόχος η εξεύρεση πόρων έξω από τον κρατικό προϋπολογισμό. Είναι φανερό ότι οι δήμοι θα αναζητήσουν πόρους από ιδιώτες – χορηγούς, από νέους δημοτικούς φόρους και από εισφορές γονέων. Αυτή, βεβαίως, είναι μια μέθοδος μετακύλησης του κόστους λειτουργίας των σχολείων στον οικογενειακό προϋπολογισμό που ήδη στενάζει. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα των παιδικών σταθμών.
Έτσι, με την «αποκέντρωση» προωθείται η ιδιωτικοποίηση και εφαρμόζεται το μοντέλο του ευέλικτου, «αποκεντρωμένου» σχολείου της αγοράς. Τα «αποκεντρωμένα» σχολεία θα μπορούν να παραμερίζουν πιο εύκολα τη γενική μόρφωση σε όφελος των δεξιοτήτων που ζητά η αγορά για να γίνονται πιο προσφιλή στις επιχειρήσεις εξασφαλίζοντας μεγαλύτερη χρηματοδότηση. Η παιδαγωγική και η διδακτική, οφείλουν να υποταχθούν στην επιχειρηματική λογική. Αυτό το ευέλικτο – αποκεντρωμένο σχολείο προϋποθέτει έναν περιπλανώμενο, απασχολήσιμο εκπαιδευτικό, χωρίς εργασικά δικαιώματα, υποταγμένο και υπάκουο. Με άλλα λόγια , όταν «η εταιρία έρχεται, η παιδεία φεύγει».
Μακροπρόθεσμα τ’ αποτελέσματα θα είναι ο μαρασμός και το κλείσιμο πολλών σχολείων, κυρίως των αγροτικών περιοχών, αφού οι μικρότεροι δήμοι δε θα μπορούν ν’ αντεπεξέλθουν στα έξοδα λειτουργίας τους, την ώρα που οι ποικιλώνυμοι «τοπικοί παράγοντες» θα ενδιαφέρονται για τη βιτρίνα τους, τα «καλά» σχολεία της περιοχής. Ανάλογα προβλήματα θ’ αντιμετωπίσουν και πολλά σχολεία των αστικών κέντρων, ιδιαίτερα των υποβαθμισμένων περιοχών, που θα εξελιχθούν σε σχολεία αλλοδαπών μεταναστών και φτωχών Ελλήνων, κατά τα πρότυπα των ΗΠΑ, της μητρόπολης του καπιταλισμού.
